งานตอนเรียนปริญาโท

                                                    บทคัดย่อ

 

การปะทุอย่างรวดเร็ว(impulsive)ระหว่างวันที่ 14 สิงหาคม 1982 เป็นเหตุการณ์ ที่ผลิตอิเล็กตรอนออกมาในระหว่างดวงดาวเป็นจำนวนมาก เหตุการณ์นี้ไม่ได้รวมการปลดปล่อยมวลจากโคโรนา (CME) ที่ทำให้เกิด คลื่นกระแทก (shock) หรือแม้แต่ fast/slow stream interaction region, อนุภาคที่ถูกสังเกตการณ์ด้วย หัววัด MEH ซึ่งติดตั้งบนยานอวกาศ ISEE-3/ICE ได้ถูกนำมาจำลอง ฟิต และ วิเคราะห์, เมื่ออนุภาคได้ถูกเร่งจากบริเวณการปะทุไปยังอวกาศ ผลกระทบของการรบกวน มีอิทธิพลต่อการขนส่งอนุภาค ตัวอย่างเช่น ผลกระทบของลมสุริยะ และ ความไม่ราบเรียบของเส้นสนามแม่เหล็ก(irregularity magnetic field),ผลกระทบเหล่านี้ได้ถูกใส่เข้าไปยังสมการการขนส่ง(รูฟโฟโล1995) ที่มีพื้นฐานมาจากสมการโบลทซ์มันน์ , ซึ่งสมการได้ถูกแก้โดยใช้วิธีทางตัวเลข,  จำนวนอนุภาค(intensity) และ ความไม่เท่ากันในแต่ละทิศทางของอนุภาค(weighted anisotropy) ได้ถูกฟิตกับผลจากการจำลอง ซึ่งผลของการฟิตได้ให้ข้อมูลของโครงสร้างสนามแม่เหล็กที่ถูกต้องและ ระยะทางอิสระเฉลี่ยเชิงมุม ซึ่งก็คือ โครงสร้างนามแม่เหล็กแบบอาคิมีเดียน และ ระยะทางอิสระเฉลี่ยเชิงมุมเท่ากับ 0.55 AU ตามลำดับ ส่วนการวิเคราะห์พารามิเตอร์บางตัวสำหรับการจำลองและผลของการฟิตนั้นเป็นไปตามรายละเอียดดังต่อไปนี้ (1) ดัชนีความปั่นป่วน(spectral index of turbulence) ที่เหมาะที่ใช้ในการจำลองยังคงเท่ากับ 1.5 ซึ่งเป็นค่าที่ใช้กันอย่างกว้างขวาง (2) ผลกระทบของลมสุริยะไม่มีผลต่อการขนส่งอนุภาค โดยเฉพาะผลของการหน่วงจากลมสุริยะ (adiabatic deceleration) (3) การเพิ่มขึ้นของอนุภาคหลังจากการเพิ่มครั้งแรกที่ทำให้เราเข้าใจผิดว่าเป็นอนุภาคที่สะท้อนมาจากบริเวณสนามแม่เหล็กแบบคอขวดนั้น บางทีอาจจะเกิดจากยานอวกาศเคลื่อนที่เข้าสู่ กลุ่มเส้นสนามแม่เหล็ก